دستگاه اکسیژن در چه مواردی مورد استفاده قرار می‌گیرد؟

دستگاه اکسیژن برای اکسیژن درمانی و در برخی موارد، تهویه غیرتهاجمی یا پشتیبانی تنفسی مانند فشار مثبت مداوم راه هوایی (CPAP) و تهویه غیرتهاجمی (NIV) استفاده می‌شوند.

پیشنهاد ویژه: مشاهده و خرید ویلچر با قیمت های استثنایی را از دست ندهید.

عملکرد دستگاه اکسیژن

عملکرد این دستگاه‌ها را می‌توان با توجه به موارد زیر مشخص کرد:

1. حداکثر غلظت اکسیژن قابل دستیابی برای بیمار
2. قابلیت اطمینان/تغییرپذیری که دستگاه‌ها با آن این کار را انجام می‌دهند.

با نگاهی به قابلیت اطمینان و تنوع اکسیژن رسانی به بیمار، می‌توانیم این قطعات از تجهیزات را به دستگاه‌های عملکرد ثابت یا عملکرد متغیر تقسیم کنیم. این بدان معناست که غلظت اکسیژن دمی یا بیشتر به حداکثر سرعت جریان دمی بیمار (PIFR) (دستگاه‌های عملکرد متغیر) یا کمتر (دستگاه‌های عملکرد ثابت) وابسته است.

پیشنهاد ویژه: مشاهده و خرید تردمیل با قیمت های استثنایی را از دست ندهید.

دستگاه‌های اکسیژن عملکرد ثابت

این دستگاه‌ها یک غلظت ثابت اکسیژن را مستقل از PIFR به بیمار تحویل می‌دهند. حتی در زمان PIFR هیچ حباب تصادفی هوای اتاق برای تغییر غیرقابل پیش بینی FiO2 با این تجهیزات رخ نمی‌دهد.

پیشنهاد ویژه: مشاهده و خرید دستگاه تست ورزش با قیمت های استثنایی را از دست ندهید.

دستگاه‌های این گروه عبارتند از:

ماسک‌های ونتوری

هوای اتاق با این دستگاه‌ها حباب می‌شود، اما ثابت است و به PIFR بیمار وابسته نیست. بنابراین، FiO2 نیز ثابت است.

ماسک‌های غیر تنفسی

این ماسک‌ها حاوی یک کیسه مخزن هستند که با یک سوپاپ فلپ یک طرفه به ماسک متصل می‌شود و از ورود گاز منقضی شده به مخزن جلوگیری می‌کند. کیسه مخزن 100% اکسیژن را تامین می‌کند و کمبود اکسیژن را جبران می‌کند که در مواقعی رخ می‌دهد که PIFR بیمار بالاتر از جریان اکسیژن به ماسک از منبع O2 دیواره است.

پیشنهاد ویژه: مشاهده و خرید دستگاه سنجش تراکم استخوان با قیمت های استثنایی را از دست ندهید.

ماسک بدون تنفس مجدد همچنین دریچه‌های فلپ یک طرفه را در خود ماسک تعبیه می‌کند تا از ورود هوای اتاق در طول دم جلوگیری کند. به دلیل دریچه‌های یک طرفه و کیسه مخزن، این ماسک‌ها باید یک FiO2 ثابت (عملکرد ثابت)، تا 60٪ FiO2 را در شرایط ایده آل، مانند مهر و موم خوب بین ماسک و صورت که باعث تخلیه کیسه مخزن در طول دم می‌شود، ارائه دهند.

ماسک‌های بی حس کننده (با مدار تنفسی)

این ماسک‌ها یک مهر و موم کامل در اطراف راه هوایی بیمار ایجاد می‌کنند، بنابراین هیچ حباب هوای اتاق  رخ نمی‌دهد. غلظت اکسیژن تحویلی مانند مخلوط گازی است که به ماسک می‌رسد (با فرض اینکه در مدار تنفسی بی حس کننده تنفس مجدد صورت نگیرد).

پیشنهاد ویژه: مشاهده و خرید دوچرخه ثابت با قیمت های استثنایی را از دست ندهید.

ماسک آندوسکوپی نیز تحت این عنوان قرار می‌گیرند. هر دوی این دستگاه‌ها امکان ابزار دقیق با فیبر نوری یا سایر دستگاه‌های آندوسکوپی را فراهم  و در عین حال ماسک را روی صورت مهر و موم می‌کنند.

دستگاه‌های اکسیژن عملکرد متغیر

این دستگاه‌ها غلظت اکسیژن الهام گرفته متغیری را به بیمار تحویل می‌دهند که به PIFR بستگی دارد. بسته به تلاش دمی بیمار (حجم جزر و مد، سرعت دم و سرعت تنفس)، PIFR اغلب می‌تواند از سرعت جریانی که در آن اکسیژن یا مخلوط اکسیژن/هوا توسط دستگاه تامین می‌شود تجاوز کند، به این معنی که در زمان PIFR بیشتر یا حباب کمتری از هوای اتاق اتفاق می‌افتد و FiO2 حاصل را به شکلی غیرقابل پیش‌بینی تغییر می‌دهد.

پیشنهاد ویژه: مشاهده و خرید کفش طبی زنانه با قیمت های استثنایی را از دست ندهید.

دستگاه‌های این گروه عبارتند از:

کانول‌های بینی

این کانول‌ها از کانول‌های ساده بینی، کانول‌هایی که امکان نظارت بر CO2 منقضی شده را فراهم می‌کنند تا سیستم‌های اکسیژن رسانی با جریان بالا در بینی (سیستم‌های HFNO در واقع یک FiO2 ثابت را ارائه می‌کنند) را شامل می‌شود.

ماسک‌های ساده / ماسک‌های هادسون

این ماسک‌ها بر اساس طراحی، امکان ورود هوای اتاق را در حین دم از طریق منافذ در بدنه ماسک فراهم می‌کنند که به نوبه خود باعث کاهش FiO2 قابل دستیابی می‌شود.

پیشنهاد ویژه: مشاهده و خرید کفش طبی مردانه با قیمت های استثنایی را از دست ندهید.

شاخک‌های بینی با جریان بالا عملکرد متغیری ندارند. جنبه‌ای از کانول‌های جریان کم که باعث می‌شود آنها FIO2 متغیر را تحویل دهند، سرعت جریان آنها متناسب با حجم دقیقه است که می‌تواند بسیار نزدیک به MV یا تقریباً ناچیز در مقایسه با آن باشد. جریان بالا همیشه جریان‌های بسیار بالاتری نسبت به MV ارائه می‌دهد. تحویل FiO2 آنها ثابت است.

موارد استفاده از دستگاه اکسیژن

از دستگاه اکسیژن برای بیماران مبتلا به بیماری‌های مزمن ریوی و عوارض هیپوکسمی از بستری تا سرپایی استفاده می‌شود. این مقاله مروری بر دستگاه‌های اکسیژن (تغلیظ‌کننده اکسیژن، سیلندرهای گاز فشرده و اکسیژن مایع) و سیستم‌های تحویل (با جریان بالا و کم) ارائه می‌دهد.

سه گروه زیر از بیماران مبتلا به بیماری‌های ریوی هیپوکسمی مزمن نیاز به اکسیژن درمانی طولانی مدت (LTOT) دارند:

1) بیماران با تنش اکسیژن شریانی (PaO2 ≤55 mmHg) در حالت استراحت در وضعیت غیر درازکش، علیرغم درمان بهینه شرایط زمینه‌ای.

2) بیماران با (PaO2> 55 mmHg) همراه با شواهدی از اختلال عملکرد سیستم عصبی مرکزی، کورپولمونال، فشار خون ثانویه ریوی یا پلی سیتمی.

3) بیماران با کاهش قابل اثبات PaO2 به زیر 55 میلی‌متر جیوه و اشباع در هنگام خواب و یا ورزش.

LTOT

امروزه استفاده از LTOT در زنان بیشتر است و پیش‌بینی می‌شود که در آینده نزدیک به دلیل تعداد بالای زنان سیگاری میانسال افزایش بیشتری پیدا کند. تنوع زیادی از دستگاه‌های ذخیره‌کننده اکسیژن موجود وجود دارد و با توجه به هزینه‌های بالای LTOT و تأثیر آن بر کیفیت زندگی مرتبط با سلامت بیماران، انتخاب و تجویز بهینه دستگاه مستلزم درک روشنی از این دستگاه‌ها است.

تغلیظ کننده‌های اکسیژن چطور کار می‌کنند؟

تغلیظ کننده‌های اکسیژن منبع امنی از هوای غنی شده با اکسیژن هستند. همچنین تغلیظ کننده‌های اکسیژن (که گاهی اوقات به عنوان مولد اکسیژن نیز شناخته می‌شود) وسایلی هستند که هوای اتاق را از طریق یک سری فیلترها جذب و گرد و غبار، باکتری‌ها و سایر ذرات را حذف می‌کنند.

در مرحله اول فرآیند تغلیظ، ماشین هوا را به یکی از دو سیلندر حاوی یک ماده “الک” مولکولی یا غشاهای نیمه تراوا، که در آن نیتروژن جذب می‌شود، وارد می‌کند و اکسیژن غلیظ (90٪ یا بالاتر) و درصد کمی باقی می‌ماند. سایر گازهای موجود در هوای اتاق در همان زمان، در استوانه دیگر، نیتروژن دفع شده و به اتمسفر کشیده می‌شود.

در مرحله دوم، عملکرد سیلندرها در یک چرخه زمان بندی شده معکوس می‌شود و جریان مداوم اکسیژن را برای بیمار فراهم می‌ کند.

انواع دستگاه‌های اکسیژن ساز و اکسیژن رسانی

دو نوع دستگاه اکسیژن وجود دارد: ثابت و قابل حمل. میانگین وزن آنها حدود 10 کیلوگرم است. آنها دارای چندین دسته ارگونومیک داخلی هستند تا گزینه‌هایی برای بلند کردن یا چرخاندن دستگاه ارائه دهند.